Metrologia
Większości ludzi pojęcie metrologia kojarzy się z przewidywaniem pogody. Jednak nauka o pogodzie nazywana jest poprawnie meteorologią. Natomiast metrologia jest nauką o pomiarach, jej określenie pochodzi od znanej wszystkim jednostki długości.
Istnieje oddzielna nauka o pomiarach? Tak, na początku wydaje się to co najmniej zabawne, szczególnie, gdy myślimy o pomiarach długości lub masy, czyli takich, które wykonujemy na co dzień. Zauważmy jednak, że pomiary są fundamentalną częścią fizyki. Bez nich nie można byłoby stworzyć żadnej teorii opisującej świat wokół nas.

Wyjrzyjmy za okno. Za oknem rozkwita wiosna, przyroda budzi się do życia, na drzewach dostrzegamy coraz więcej pąków. Coraz bardziej przeszkadza nam słońce odbijające się w monitorze. Niektórzy odczuwają wzmożoną potrzebę wyjścia na dwór i uczczenia pierwszych dni nowej pory roku zrobieniem kilku zadanek w parku. Przewidując te anomalie, w ostatnim numerze obiecałem artykuł na przyziemny wiosenny temat. W związku z tym postaram się pozostać z dala od rozważań o naturze świata i bytu, natomiast zaproponować kilka prostych doświadczeń – dla tych, którzy uważają, że spacer pozytywnie wpływa na tempo nauki, oraz dla tych, którzy nie chcą się przeziębić i wolą nie opuszczać swoich bezpiecznych kryjówek za biurkiem. Tym ostatnim polecam również zrobienie porządku.

Już w latach 70. ludzie zaczęli się zastanawiać nad możliwością zastosowania druku do produkcji przedmiotów trójwymiarowych. Jako pierwszym udało się to oczywiście Amerykanom. Na początku lat 80. naukowcy z Massachusetts Institute of Technology opracowali drukowanie za pomocą funkcjonującej do dziś metody addytywnej. Polega ona na drukowaniu wielu warstw o grubości od 0,01 do 0,2mm, a następnie łączenie ich spoiwem. Na początku przy pomocy komputerów budowano trójwymiarowy obraz (tzw. Rapid Prototyping), który następnie przesyłano do drukarki. Ta z kolei, w zależności od złożoności i rozmiarów modelu, dzieliła model na wiele przekrojów poprzecznych.