Nie ma drugiego takiego kraju, który byłby związany z Polską tak długą i burzliwą historią jak Litwa. Przez 200 lat mieliśmy wspólnego monarchę, by stać się Rzeczpospolitą Obojga Narodów. Znacznie później Wilno, miasto stołeczne Wielkiego Księstwa Litewskiego, zaczęło być kojarzone z romantykami, którzy wiele uwagi w swoich dziełach poświęcali temu miejscu. Okazuje się jednak, że nawet takie dzieła jak „Dziady” czy inwokacja „Pana Tadeusza” przekazują tylko ułamek prawdy o tym fascynującym, wielokulturowym tyglu. Dlatego, zamiast poprzestać na lekturze, warto wyruszyć za północną granicę i zobaczyć miasto tak nam bliskie, a równocześnie obce.

11 kwietnia 2014 roku w auli XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie odbył się finał XXVI Festiwalu Poezji Współczesnej. Odbywa się on corocznie od 1988 roku, dając szansę wykazania się młodym, zdolnym artystom. Na widowni zasiedli tłumnie wielbiciele poezji, a złożone z wybitnych przedstawicieli środowisk twórczych Warszawy Jury oceniło osiemnastu poetów, którzy prezentowali trzy teksty swojego autorstwa. Przed finałem młodzi poeci zostali także zaproszeni na warsztaty interpretacyjne prowadzone przez wybitnego poetę Juliusza Erazma Bolka.

Gdyby spytać ludzi, czym jest manga, większość bez wahania odpowiedziałaby, że komiksem. Nie jest to znaczenie błędne, bynajmniej, jednak warto wiedzieć, skąd ten wyraz się wywodzi - umożliwia to lepsze zrozumienie jego formy. Manga (jap. 漫画) oznacza jednocześnie karykaturę, obraz, szkic, rysunek oraz komiks. Ładny rozstrzał, prawda? Jednak lepiej niektóre pojęcia pozostawiać niejednoznacznie sprecyzowane. Pozwala to efektywniej uchwycić, czym naprawdę są. W tym wypadku manga jest po trochu każdym z tych pięciu elementów.

Szkoła kojarzy się nam wszystkim głównie z nauką. I słusznie – po to przecież istnieje. Codziennie rano nieludzkim wysiłkiem wstajemy, aby się do niej udać. Codziennie bierzemy udział w kilku lekcjach, później niektórzy z nas mają zajęcia dodatkowe, niektórzy spotykają się ze znajomymi. Nietrudno doprowadzić więc do sytuacji, w której każdy dzień (z dokładnością do planu lekcji) , każdy tydzień szkoły wygląda tak samo. Nie jest to różowa perspektywa, „zwykłe, szare dni” przywołują jednoznacznie negatywne skojarzenia. Nie ma więc co się dziwić, że warszawskie licea robią co mogą, aby dodatkowo urozmaicić żywot swoich uczniów -  zarówno tych, którzy doskonale robią to sami, jak i pozostałych.

Rok 2012? Osiemnastki rocznika ’94, Euro, Koncert RHCP, Coldplay, wreszcie Koniec Świata. Zapominamy jednak o esencji kulturalnej. Muzeum Narodowe powróci w maju.

Odczuwam ogromną radość z bycia świadkiem tak pozytywnych zmian w instytucji, która wydawała się „nie do ruszenia”. Smutna atmosfera, nieciekawe stałe ekspozycje, najnudniejsze lekcje muzealne, zmarnowane szanse, niewykorzystany potencjał i tak dalej i tak dalej.
  

Podobno mam mało miejsca w tym numerze, więc rozpiszę się trochę o fotografii, a resztę skondensuję najbardziej jak się da. Nadróbcie kulturalny rok chociaż intensywnym grudniem!

Zdaje się, że rozpiska kulturalna będzie Was dręczyć i w wydaniu listopadowym, co więcej, tym razem, aby zachęcić tych najoporniejszych, wydarzenia, nie dość, że wytłuszczone, to będą jeszcze DRUKOWANE. Brutalna nachalność.

Od błota, szarości, pluchy i deszczu uratują Was wspaniałe festiwale, fajne wystawy, znakomity koncert i poruszający film. Postanowiłam również wydzielić część mojej kolumny dla moich ulubionych miejsc w stolicy, gdzie po prostu miło spędzicie czas z przyjaciółką przy kawie, z kolegą przy soczku, z dziewczyną na ciastku, z babcią przy herbatce.

Tej jesieni nie dbamy o aurę, humorki, czy parasolki - dbamy za to o obcowanie z kulturą wyższą i niższą, niszową i popularną. Co w październiku? Powoli żegnamy otwarte przestrzenie, wchodzimy w interesujące wnętrza. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem (autorka artykułu szczerze wierzy, iż otrzymacie ten numer odpowiednio wcześnie i odpowiednio wcześnie przeczytacie tę kolumnę; w przeciwnym wypadku będziemy mieli do czynienia ze zjawiskiem "musztardy po obiedzie") - zdążycie jeszcze pożegnać "Bączki i meble prezydencji" - wystawę naszego rodzimego designu powiązanego z - niespodzianka - prezydencją Polski w UE - okazja do obejrzenia świetnych konceptowo mebli Tomka Rygalika (miła odmiana po barach z dykty jego autorstwa, goszczących we wszystkich nowych warszawskich klubo-kawiarnio-podobnych miejscach) , ale też genialnych spinaczy, czy żarówek na kolorowych sznurkach. Naprawdę warto, a czasu niewiele - tylko do drugiego dnia miesiąca dziesiątego, Galera Kordegarda (ul. Krakowskie Przedmieście 15/17) .